Rönesans Resim Sanatı
Rönesans resmi; İlk (Erken) Rönesans (1420-1500), Olgun Rönesans (1500-1530), Geç Rönesans
(1530 sonrası) olmak üzere üç dönemde incelenir. Geç Rönesans’ta barok eğilimler görülür. Bu döneme Maniyerist
Dönem adı verilmiştir.
Rönesans resim sanatı, Antik Yunan ve Roma sanatından
etkilenmiş olsa da uzun süre Bizans mozaik ve fresklerinin
etkisinde kalmıştır. Ancak Yunan ve Roma Dönemine ait resim
ve kabartmaların çoğu kaybolduğundan resim sanatının heykel
ve mimari kadar etkilendiği söylenemez.
14. yüzyılda İtalyan sanatçılar, Antik Dönem sanatındaki
optik anlayışı incelemiş ve resimde kaçış noktasını bularak
perspektifi geliştirmişlerdir. Perspektif kurallarına mekân, hacim
ve ışık-gölge de eklenerek yeni bir resim anlayışı ortaya
çıkmıştır.
Flaman sanatçıların geliştirdiği yağlı boya tekniğini öğrenen
İtalyan sanatçılar, eserlerinde daha yumuşak renk tonlarına
yönelmiştir. Geliştirilen yeni teknik ve malzemeler, renk anlayışında
önemli ekollerin oluşmasını sağlamıştır. Rönesans’ın
renk ustaları Venedik’teki BELLİNİ ailesi olarak bilinir.
Rönesans resminde güzellik ve zarafet sanatçılar için
önemlidir. Dinî konuların yanısıra doğaya ait motifler, stilize
edilmeden tuvallere taşınmıştır. Konular zenginleşmiş, sanatçılar
kişisel duygularını işlemişlerdir. Böylece giderek Orta Çağ’ın
katı kural ve şekilciliğinden uzaklaşılmıştır.
Rönesans, Avrupa sanatçılarını farklı açılardan etkilemiştir.
Hollandalı sanatçılar, doğa gözlemine yer vermiştir. Alman
sanatçılar ağırlıklı olarak ağaç ve gravür alanında çalışmıştır.
İtalya’da ise din ve mitoloji konularında çıplak vücudun
anatomik yapısı incelenmiştir.
