Piet Mondrian (1872-1944)

Klasik ve neoklasik sanatın biçimsel özelliklerini sürdüren ve kübizmin uzantısı olan geometrik soyutlama,
MONDRİAN’la belli bir düzeye ulaşmıştır. Resimlerinde ele aldığı konuyu yatay ve dikey doğru parçalarıyla
düzenlemiş ve canlı renk tonlarıyla boyamıştır. MONDRİAN’ın bütün amacı doğayı resimden atmaktır. Ona
göre sanat, doğaya egemen bir dünyadır.

Doğanın bir parçası olduğu hâlde doğa ögelerini “soyutlama” yöntemiyle ağaç resimleri dizisi yapmıştır.
Düz çizgi ve karelerle yaptığı düzenlemelerden sonra dikdörtgenlerin içini dolduran renklerle bir pencere, cam
ya da vitray gibi düz ve gölgesiz tonlarda çalışmalar yapmıştır (457. görsel). Bu tarz, figürsüz hatta resim olmayan
sanat olarak adlandırılmaktadır.