Roma’da MÖ V. Yüzyıldaki Dış Gelişmeler
MÖ V. yüzyılın başlarından itibaren meydana gelen değişiklikler Latium, Campania ve güneydeki Yunan kent devletlerinde birtakım sıkıntıları da beraberinde getirdi.
Bu dönemlerde halkların göçünden ve Orta İtalya’nın yüksek kesimlerinden gelen akıncı guruplarından rahatsız olmaya başladılar. Bu tarihlerde bu halklar henüz köylerde ikamet etmekteydi ve hayvancılık tarıma göre daha fazla önem arzetmekteydi. V. yüzyılın başından itibaren yönetici seçkinler bir araya gelip federasyonlar oluşturmaya başladı. Bu federasyonlar sonuç olarak henüz bir şehir oluşumu ortaya koymasa da bu birliktelik sayesinde artık bu insanlar yağmalama, savaş ve savunma gibi konularda ortak hareket edebilir hale geldiler.
MÖ V. yüzyılın başlarından itibaren yüksek kesimlerde yaşayan dağlılar kıyıdakileri sıkıştırmaya başladı. Bundan en çok etkilenen Latium bölgesiydi, Latium’daki bazı şehirler bu saldırılardan onulmaz yaralar aldılar. Sabines, Volsci ve Aequi kavimleri Latium’u kuzeydoğu güneybatı yönünde sınırlayan tepelerden kendilerini göstermeye başlamışlardı. Bu saldırılara karşı Roma diğer Latinlerin önderliğini üstlenerek MÖ V. yüzyılın sonuna doğru bunların saldırganlara karşı üstünlük elde etmesini sağladı.
Saldırgan dağlılar zaman zaman geri püskürtülüyor, zaman zaman mevzi kazanıyorlardı. Bu süreçte düşman eline geçen veya boşaltılan Latin şehirleri yeniden ikamet yeri haline getirildi ve buralarda koloniler kuruldu (Lat.: colonia). Buraya yerleşen halka toprak verildi ve buraları garnizon işlevi görmeye başladı. Yerleşik halk kendi şehir devletini oluşturdu ve kendi yetkililerini seçtiler. Bu yeni kentler Roma ve diğer Latinlerin müttefiki olarak tanındı.
