Osmanlı Devleti’nin Genel Durumu
XVII. yüzyılda bütün Balkan Yarımadası dâhil olmak üzere Polonya’nın güneyinden
Kafkasya’ya; Kuzey Afrika ve Habeşistan’dan Mora’ya ve Dalmaçya kıyılarına kadar
olan bölge Osmanlı Devleti’nin denetimindeydi. Bu dönemde topraklarını bu kadar
genişletmiş ve büyütmüş olmasına rağmen Osmanlı Devleti’nde bazı iç ve dış
karışıklıklar da yaşanmaya başlamıştı.
XVII. yüzyıldaki ayaklanmalarda özellikle merkezî otoritenin zayıflamasının
etkileri görülmektedir. Merkezî otoritede zayıflamanın en önemli nedenlerinden
biri de bu dönemde veraset sisteminde yaşanan değişimdir. I. Ahmet ile beraber
uygulanmaya başlanan ekber ve erşed sistemi ile taht kavgaları
engellenmek istenmiş ancak şehzadelerin sancağa çıkma usulleri ortadan
kalkmıştır.
Şehzadeler hayatlarını Topkapı Sarayı’nda geçirmeye başladıkları için bu yeni
sistem ile hem halkı tanımıyor hem de yönetim tecrübesi edinmeden tahta
çıkıyorlardı. Padişah olunca da otorite kurmakta zorlanıyorlardı. Saray
kadınları ve diğer devlet adamlarının etkisinde kalan padişahın bu durumu devlet
yönetiminde sıkıntı doğuruyordu.
