Osmanlı Devleti’nde Vakıf Sistemi

Vakıf; kişilerin kendilerine ait menkul, gayrimenkul mallarını veya paralarını toplum yararına
oluşturulacak eğitim, din, sağlık, bayındırlık gibi sosyal ve kültürel alanlarda daimî kamu hizmeti
verecek kuruluşlara bağışlaması veya oluşturmasıdır .

Hizmet verilen alanların önemi nedeniyle padişahlar, hanedan üyeleri, üst düzey yöneticileri ve
varlıklı kişiler vakıflar kurmuşlardır. Kurulan vakıflar çok çeşitli alanlarda hizmet vermektedir. Osmanlı
Devleti’nde vakıflardan şu önemli alanlarda yararlanılmıştır :

– Osmanlı Devleti sınırları içinde uygulanan iskân faaliyetlerinde,
– Yerleşim yerlerinin sosyo – kültürel ihtiyaçlarının karşılanmasında,
– Yolların, han, kervansaray gibi binaların yapım ve işletiminde,
– Halkın sağlık, eğitim ve öğretim alanlarındaki ihtiyaçlarının karşılanmasında,
– İhtiyacı olan tüccarlara vakıflarda biriken paradan kredi kullandırılarak ticaretin
desteklenmesinde etkili olmuşlardı.

OSMANLI HASTANELERİ


Osmanlı hastanelerinde din ve ırk gözetilmeksizin
her kesimden insana hizmet verilmekteydi.
II. Bayezit tarafından 1485’te Tunca Nehri kenarında
yaptırılan caminin yanına, akıl hastalarının su, müzik
ve kuş sesiyle tedavi edildiği bir hastane inşa
ettirilmiştir. Fatih Sultan Mehmet de kurduğu
medreselerin yanına 1470’te bir hastane yaptırmıştı.
Burada haftada bir gün fakirlere ücretsiz
bakılmakta ve ilaçları ücretsiz verilmekteydi.
Kaynaklara göre XV. yüzyılda İstanbul’da 110
hastane bulunduğu tespit edilmiştir. İstanbul
Kasımpaşa Tersanesi’nde Osmanlı donanması için
bir hastane tesis edilmiştir. Ayrıca Osmanlı
donanması için Girit, Basra ve Preveze’de bahriye
hastaneleri kurulmuştu.