Sanat Tarihi

Maniyerist Resim Sanatı

Maniyerist resimler başlangıçta taklitçi, kötü ve başarısız kopyalar olarak değerlendirilmiştir. Buna
rağmen tüm resimler Yunan ve Roma’yı bile geride bırakacak niteliktedir. Maniyerist resimde figürlerin hareketindeki
abartılı ifadelerle yüzdeki duyguyu verebilmek için karanlık, loş mekânlar kullanılmıştır. Yeni arayış
peşindeki sanatçılar, konuyu farklı ışık ve kompozisyonlarda ele almıştır.

Etkileyici resimler yapma çabası, doğru görüntü (biçim ve rengin doğal güzelliğini) verme anlayışının
önüne geçmiştir. Figürleri deforme eden EL GRECO (El Greko), dönemin en önemli sanatçılarındandır.
Sanatçılar; klasik sanatın oran, ölçü ve tanımını bilinçli olarak bozmuş, resimlerde güzellik anlayışı
değişmiş ve karamsarlık öne çıkmaya başlamıştır.

Klasik eserler yeniden
incelenerek kurallar yıkılmış ya
da değiştirilmiştir. Yeni kompozisyon
biçimleri geliştirilmiş, resimlerdeki
mekân anlayışı değişmiştir.

1530’dan sonra Avrupa
sanatına Doğu’nun arabesk etkisi
yansımıştır. Süsleme motiflerinde,
Doğu’da bin yıldır kullanılan
“S” biçimli akantüs yapraklarının
soyut bezemesi görülür.

Klasik eserlerin çizgisel,
durağan üslubu “S” formuyla resim
ve heykelde dinamik ve hareketli
bir üsluba dönüşmüştür
(272. görsel). Figürlerin bu “S”
duruşuna “figura serpentinata”
denir.

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu