1948 Arap-İsrail Savaşı
İsrail, kurulduğu ilk günden itibaren büyük devletler tarafından tanındı. Bu durum karşısında Mısır, Ürdün, Suriye, Lübnan ve Irak ordularının 15 Mayıs’ta Filistin’e girmesiyle savaş başladı. Henüz yeni kurulan İsrail’in ordusu Irgun (Argın), Stern (Störn) ve Haganah (Heganah) terör örgütlerinin militanlarından oluşuyordu. İsrail, kısa sürede üstün duruma geçti.
Ayrıca Süveyş’teki İngiliz birliklerinin varlığı, Lübnan iç savaşı ve Ürdün’ün kendi çıkarlarını ön planda tutması İsrail’in galip gelmesinde etkili oldu. Mısır, Lübnan, Ürdün ve Suriye ile 1949’da yapılan ateşkes antlaşmalarıyla savaş sona erdi. Araplar, İsrail’i resmî olarak tanımadıkları için bu devletle sadece ateşkes antlaşması yaptılar.
Savaş öncesinde ABD’nin İsrail’i tanıması ve BM’nin İsrail lehine olan Çoğunluk Planı’ndan yana tavır alması, savaşın çıkmasındaki etkenler arasındadır. Savaşı nihayete erdirecek BM Komisyonunun İsrail çıkarlarını ön planda tutması, ABD’nin İsrail’e mali ve askerî alanlarda yardımda bulunarak Arap ülkelerine ambargo uygulaması da sonucu etkilemiştir. SSCB, Soğuk Savaş’ın etkisiyle Araplarla iyi ilişkiler kurmayı tercih etti. SSCB’nin ambargo altındaki Filistin’e silah satması da sonucu değiştirmedi.
Bu savaşın sonunda yaklaşık 900 bin Arap, mülteci durumuna düştü. Sosyalist-Cumhuriyetçi mahiyette Arap milliyetçiliği gelişti.
