İslamiyet Öncesi Arabistan ve Dünya

İslam öncesi Arabistan Yarımadası’nda insanların hayat anlayışına verilen isim Cahiliyye Dönemi’dir.
Arabistan yarımadası başta Hicaz bölgesi ve Mekke olmak üzere Hz. İbrahim’in getirdiği dinî inanca sahip
idiler. Bu din tevhit dini idi. Zaman içinde tevhit inancı terk edilerek yerine Allah’a ortak koşma esasına
dayanan puta tapıcılık yerleştirildi. İnsanların dinî, sosyal, ekonomik ve kültürel hayatı Allah’a ortak koşma
esasına göre şekillendi. Güçlülerin ve imtiyazlıların haklı oldukları hukuk anlayışları oluştu. Mekke’nin
mahremiyeti ve Kâbe’nin kutsiyeti güç odaklarınca istismar edildi. Kâbe’nin içi putlarla dolduruldu. Bu
mekânlar tevhidî anlayışın yerine putçuluğun merkezi haline getirildi.

Aynı dönemde dünyanın durumu Arabistan Yarımadası’ndan farklı değildi. Daha önce kendilerine Peygamber
gönderilen toplumlar, kutsal kitaplarını tahrif etmişler, dünyevî çıkarlarını öne çıkaran anlayışları
bu kitaplara eklemişlerdir. İtikadi ve ahlaki olmayan anlayışları zorla insanlara kabul ettirmişlerdir. Hukuklarını
haklılar için değil, haksız da olsa güçlü olanlar için oluşturmuşlardır. Bilinen dünya iki kutuplu hale
gelmiş zamanın süper güçleri olarak bilinen Doğu Roma-Bizans ve Pers-Sasani imparatorlukları arasında
sıkışıp kalmıştır. Her iki süper güç hak ve hukuk kavramlarını askıya alarak despot yönetimleri ile insanlık
suçu işlemekte birbirleri ile yarışmışlardır.

Bu zaman diliminde Uzak Doğu, Hindistan ve karanlıklar içindeki Avrupa da durum, bahsedilen bölgelerde
görünen manzaradan pek farklı değildi.